Ingrediënten voor 6 à 8 personen: Voor het biscuitdeeg:3 eieren120 g rietsuiker90 g meel40 g aardappelzetmeel1 vanillestokje1 snufje zout *** Voor de vulling:400 g verse ricotta van schapenmelk250 g verse slagroom2 el Viallella Fondente50 g chocoladedruppels150 g poedersuiker1 vol glas Zanzarato½ pot Fragolina
Bereid allereerst het biscuitdeeg (een tip: doe dit een dag van tevoren, u bespaart tijd en wanneer u het deeg snijdt, zal het niet verkruimelen). Klop in een kom met een elektrische mixer de suiker met de eieren, de vanillezaadjes, die u uit de peul hebt gehaald door deze overlangs in te snijden met de punt van een mes, en het zout. Voeg wanneer het mengsel licht van kleur, schuimig en luchtig is het gezeefde meel en het aardappelzetmeel toe; spatel voorzichtig met een pollepel van onder naar boven om het mengsel niet in te laten zakken. Doe het deeg in een ronde ingevette en met meel bestoven taartvorm met een diameter van 22 cm. Bak 30 minuten in een voorverwarmde oven op 180 °C. Probeer voordat u de taart uit de oven haalt met een houten prikkertje: wanneer u dit in het midden van de taart steekt moet het er geheel droog uitkomen. Laat het biscuitdeeg goed afkoelen. Wanneer u het een dag van tevoren hebt bereid, kunt u het bijvoorbeeld in een taartdoos doen.
Bereid de vulling: zeef de ricotta in een kom en meng met de poedersuiker. Klop de slagroom stijf en voeg bij de ricotta, meng totdat een glad en homogeen mengsel ontstaat. Doe 1/3 in een andere kom en meng met de Viallella, terwijl u aan het overgebleven deel de chocoladedruppels toevoegt. Neem het biscuitdeeg weer - let op dat dit volledig afgekoeld moet zijn - en snijd het in plakken van 1 cm dik. Bekleed hiermee de wanden van een vorm voor Zuccotto (of een glazen kom van circa 18 cm doorsnede en 9 cm hoog). Zorg dat ze goed aansluiten. Meng de Fragolina en de Zanzarato en bevochtig hiermee, met behulp van een kwastje, het zojuist in de vorm gedane biscuitdeeg. Doe het slagroom-ricottamengsel hierin: zorg dat het goed aansluit aan de 'wanden' en laat een soort holletje over in het midden waarin u het mengsel met de Viallella doet. Strijk de crème glad met een groot mes. Sluit de Zuccotto af door de vulling te bedekken met andere plakken biscuitdeeg. Bestrijk weer met het mengsel van Fragolina en Zanzarato. Druk een beetje aan met de handen zodat de vulling goed compact wordt, dek af met keukenfolie en zet minstens 6 uur in de koelkast. Laat hem voor het opdienen een uurtje in de vriezer staan. Om de Zuccotto uit de vorm te halen, verwijdert u de folie, draait de Zuccotto ondersteboven op een schaal, verwijdert de vorm en .... voilà, de taart is klaar om geserveerd te worden. Als er biscuitdeeg is overgebleven kunt u dat verkruimelen en op de schaal rond de Zuccotto strooien.
De Zuccotto is ontstaan in het Firenze van de Renaissance, in een periode waarin de familie de' Medici de mode van het drinken en eten van frisse gerechten in de hete zomers lijkt te willen volgen. Hiervoor werden in de stad talloze 'ghiacciaie' (= ijsopslag) gecreëerd, waar in de winter ijs en sneeuw bij een relatief lage temperatuur worden opgeslagen, om het voedsel het hele jaar te bewaren. Er wordt gezegd dat de Zuccotto is uitgevonden door de beroemde kunstenaar en architect Bernardo Buontalenti, die het de naam 'Elmo di Caterina' (= helm van Caterina) gaf, ter ere van Caterina de' Medici, koningin van Frankrijk.
Deze taart heeft de vorm van een helm (wie weet ... misschien hebben ze er een gebruikt om het originele recept te maken) en is - in het historische recept - gemaakt met cake gedrenkt in Alchermes likeur, ricotta, citrusschil en korrels van cacao. In de daaropvolgende eeuwen is de bereiding ervan in de vergetelheid geraakt, maar dankzij nieuwe technologieën (de koelkast!) is de Zuccotto 50 à 60 jaar geleden weer in de mode gekomen en zijn verschillende versies met de meest extravagante vullingen ontstaan.
Bij La Vialla zijn we een beetje gebonden aan traditie en een beetje 'avant-garde', maar we proberen altijd zoveel mogelijk te gebruiken 'wat er in huis is'. En daarom konden we niet anders dan een mooie 'Zuccotto Viallino' uitvinden!